De boomkikker herintroduceren in Wallonië

Herkenbaar aan zijn appelgroene kleur, zijn tenen met zuignappen waarmee hij in de bomen kan klimmen, en zijn roep die tot meer dan een kilometer ver te horen is, was de boomkikker wijdverspreid in Wallonië tot de 19e eeuw. De boomkikker is kieskeurig als het gaat om zijn habitat. Hij zoekt stilstaand, ondiep en zonnig water om zich voort te planten, maar ook hoog gras en struiken om zich in te verbergen. Door de modernisering van de landbouwpraktijken en verstedelijking zijn poelen en heggen zeldzamer geworden, waardoor het habitat van de groene boomkikker is verminderd en versnipperd is geraakt.

Uitgestorven in Wallonië

De verdwijning van zijn habitat leidde tot het verdwijnen van de boomkikker in Wallonië tegen het einde van de jaren 1980. Ze wordt nu beschouwd als regionaal uitgestorven. Het doel van het project, geleid door Natagora, is om populaties van boomkikkers te herintroduceren in gebieden die weer geschikt zijn om ze te huisvesten. Hiervoor kweekt Pairi Daiza groene boomkikkers, van het ei-stadium tot de metamorfose. Vervolgens worden ze vrijgelaten op beschermde locaties in de Famenne en de Gaume.