Tonkinlangoer
Ze leven in groepen, geleid door een wijfje
De tonkinlangoer, ook wel Françoislangoer genoemd – naar een Franse consul Auguste François (1857-1935) gestationeerd in het zuiden van China van 1899 tot 1904 – is een primaat met een zijdeachtige, zwarte vacht met als kenmerkende eigenschap een band van witte haren, die lijken op lange bakkebaarden. Hij leeft in groepen van gemiddeld een twaalftal individuen.
De wijfjes leiden de groep en brengen gezamenlijk de jongen groot. Om gerust te kunnen slapen, ver weg van roofdieren, zoeken deze apen hun toevlucht tot de talrijke grotten die zijn ontstaan door de regen in de kalksteenkliffen.
Daaronder strekken zich de dichte wouden uit waar de tonkinlangoers hun voedsel vinden: hoofdzakelijk bladeren, knoppen, schors en wortels, die ze dankzij hun complexe maag kunnen verteren.
Door de vernieling van hun habitat en omdat er jacht op wordt gemaakt om er traditionele Chinese geneesmiddelen mee te vervaardigen, leven er nog maar 2.000 tonkinlangoers in het wild.
Vijf Tonkinlangoers
In de Chinese Tuin van de « Jardin des Mondes » leven er vijf mannelijke tonkinlangoers: Xiwang, Zhen, Ngai, Song en Balu.
Een « bedreigde » diersoort
- Naam : Tonkinlangoer
- Latijnse naam : Trachypithecus francoisi
- Afkomst : Zuid-Westen van China en het Noord-Oosten van Vietnam
- IUCN-statuut : Bedreigd
- Cites : Appendix II
