Manenduif
Hij heeft een uitzonderlijk verenkleed voor een duif
Deze grote vogel van de familie van de “Columbidae” (duiven) zou de nauwste verwant zijn van de Dodo van Mauritius, die uitgestorven is sinds de 17e eeuw.
Hij heeft een uitzonderlijk verenkleed voor een duif: zeer kleurrijk, iriserend, in de kleuren groen, blauw en turquoise, met lange veren op de hals die een soort van kraag vormen.
De manenduif leeft in dichte vochtige bossen, in bushgebieden en in mangroven, waar hij zich voornamelijk voedt met zaden en vruchten, alsook met kleine insecten die hij van de grond pikt.
Deze vogels zijn eerder kuddedieren en leven in grote groepen, waarin er stabiele koppels worden gevormd. De kuikens worden naakt geboren en gevoed met kropmelk (duivenmelk) gedurende een tiental dagen. In tegenstelling tot de melk van zoogdieren wordt kropmelk, dat zeer voedzaam is, geproduceerd door de epitheelcellen van de keel van de vogel en bevat het lipiden en eiwitten, maar geen koolhydraten (suikers). Veel vogelsoorten voeden hun jongen op die manier gedurende de eerste dagen (pinguïns, flamingo's, duiven...).
De soort is geklasseerd als “bijna bedreigd”.
Manenduif
In onze “Jardin des Mondes”, vind je de Manenduif in Cambron-Abbey.
Een “gevoelige” diersoort
- Naam : Manenduif
- Latijnse naam : Caloenas nicobarica
- Oorsprong : Zuidoost-Azië: Nicobaren ( Golf van Bengalen ), Filipijnen, Indonesië, Nieuw-Guinea
- IUCN-status : Gevoelig
- Cites : Appendix I